จุดตกปลาฉลามและแหล่งตกปลาที่ทับซ้อนกัน

การศึกษาใหม่จากทีมนักวิทยาศาสตร์นานาชาติพบว่าเป้าหมายของเรือประมงพาณิชย์ จุดปลาฉลาม, พื้นที่ที่ปลาฉลามมักจะรวมตัวกันในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ นักวิจัยแนะนำว่าปลาฉลามมีความเสี่ยงที่จะถูกตกปลามากเกินไปในฮอตสปอตในมหาสมุทรเหล่านี้

Neil Hammerschlag ผู้ช่วยศาสตราจารย์ด้านการวิจัยที่ มหาวิทยาลัยไมอามี (UM), Rosenstiel โรงเรียนวิทยาศาสตร์ทางทะเลและบรรยากาศ และ UM Abess ศูนย์วิทยาศาสตร์และนโยบายระบบนิเวศเป็นส่วนหนึ่งของทีมวิทยาศาสตร์ที่ตีพิมพ์ผลการวิจัยของพวกเขาในวารสาร Proceedings of the National Academy of Sciences ฉบับวันที่ 25 มกราคม ผู้เขียนรายงานในการศึกษาว่าการจับโควตาสำหรับฉลามโดยชาวประมงเชิงพาณิชย์อาจมีความจำเป็นในการปกป้องฉลามในมหาสมุทร

"งานวิจัยของเราแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนถึงความสำคัญของข้อมูลการติดแท็กดาวเทียมเพื่อการอนุรักษ์" Hammerschlag ผู้อำนวยการโครงการ UM Shark Research and Conservation Program ซึ่งดำเนินการติดแท็กดาวเทียมและติดตามฉลามหลายสายพันธุ์ในมหาสมุทรแอตแลนติกทางตะวันตกเฉียงเหนือเพื่อการศึกษากล่าว “ผลการวิจัยทั้งระบุปัญหาและเป็นแนวทางในการปกป้องมหาสมุทร ปลาฉลาม".

ในช่วงระยะเวลาสี่ปีระหว่างปี 2005 ถึง พ.ศ. 2009 นักวิจัยได้ติดตามฉลามมากกว่า 100 ตัวที่ติดตั้งแท็กดาวเทียมจาก 186 สายพันธุ์ที่แตกต่างกันในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ ขณะที่ติดตามเรือประมงสายยาวที่ติดตั้ง GPS ของสเปนและโปรตุเกสจำนวน XNUMX ลำพร้อมกัน พวกเขาพบว่าเรือประมงและปลาฉลามเกิดขึ้นในแนวชายฝั่งที่มีอุณหภูมิน้ำอุ่นและให้ผลผลิตสูง รวมถึงกระแสน้ำในมหาสมุทรกัลฟ์สตรีมและเขตบรรจบกันของกระแสน้ำในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ/ลาบราดอร์ใกล้กับนิวฟันด์แลนด์

ในแต่ละปีมีปลาฉลามที่อาศัยอยู่ตามท้องทะเลจำนวนหลายสิบล้านตัว

"การศึกษาจำนวนมากได้ติดตามฉลาม และการศึกษาจำนวนมากได้ติดตามเรือประมง แต่ยังขาดการติดตามฉลามและเรือประมงในขนาดที่ละเอียด แม้ว่าจะควรให้ข้อมูลที่ดีกว่าว่าควรมีการควบคุมการประมงฉลามอย่างไร" ศาสตราจารย์เดวิด ซิมส์ แห่ง Marine กล่าว สมาคมชีววิทยาและผู้เขียนอาวุโสของการศึกษา

จากข้อมูลของนักวิจัย ประมาณ 80 เปอร์เซ็นต์ของช่วงสำหรับสองสายพันธุ์ที่จับได้มากที่สุด ได้แก่ ฉลามสีน้ำเงินและมาโกะ ทับซ้อนกับช่วงของเรือประมง โดยฉลามบางตัวยังคงอยู่ใกล้เส้นยาวมากกว่า 60 เปอร์เซ็นต์ของเวลาทั้งหมด ถูกติดตาม คาดว่าฉลามสีน้ำเงินจะเสี่ยงต่อการถูกจับ 20 วันต่อเดือน ในขณะที่ความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นของฉลามมาโกะคือ 12 วันต่อเดือน

“ถึงแม้ว่าเราจะสงสัย ลานประมงทับซ้อนกัน อาจจะสูง เราก็ไม่คิดว่ามันจะสูงขนาดนี้ การใช้พื้นที่ทับซ้อนกันในระดับนี้อาจเพิ่มความอ่อนไหวต่อฉลามต่อการแสวงหาผลประโยชน์จากการตกปลา ซึ่งไม่มีผลกระทบที่ตามมาสำหรับประชากร” นูโน เควโรซ จากมหาวิทยาลัยปอร์โต ประเทศโปรตุเกส ผู้เขียนนำการศึกษากล่าว

ในแต่ละปีมีปลาฉลามที่อาศัยอยู่ในมหาสมุทรหลายสิบล้านตัวที่ถูกจับได้จากการประมงเชิงพาณิชย์ นักวิจัยแนะนำว่าการขาดข้อมูลว่าปลาฉลามมีแนวโน้มที่จะพบกับเรือประมงที่ใดได้ขัดขวางความพยายามในการอนุรักษ์ปลาฉลามในปัจจุบัน

นักวิจัยเสนอว่าเนื่องจากกิจกรรมปลาฉลามในปัจจุบันมีความเสี่ยงสูงที่จะเกิดการตกปลามากเกินไป การแนะนำมาตรการอนุรักษ์เช่นโควตาจับหรือการจำกัดขนาดจึงมีความจำเป็นในการปกป้องฉลามมหาสมุทรที่มีความสำคัญทางการค้าต่อกองเรือทั่วโลกในปัจจุบัน

การศึกษาเรื่อง "การติดตามฉลามทะเลในมหาสมุทรกว้างเผยให้เห็นขอบเขตของการทับซ้อนกับจุดตกปลา longline" ประพันธ์โดย Nuno Queiroz, Nicolas E. Humphries, Gonzalo Mucientes, Neil Hammerschlag, Fernando P. Lima, Kylie L. Scales, Peter I. Miller, Lara L. Sousa, Rui Seabra และ David W. Sims สถาบันที่มีส่วนร่วมในการวิจัย ได้แก่ Marine Biological Association of the United Kingdom, Universidade da Porto ในโปรตุเกส, National Oceanography Center Southampton, University of Southampton, Fundación CETMAR, University of Miami, Plymouth Marine Laboratory, University of California Santa Cruz, National Oceanic and การบริหารบรรยากาศ Faculdade de Ciências da Universidade do Porto

กระดาษมีจำหน่ายที่ PNAS.